Yasmin (19) vluchtte acht jaar geleden met haar familie uit Syrië, weg van de oorlog. Na veel omzwervingen kwam ze in Nederland. Ze voelt zich hier thuis, al mist ze Syrië ontzettend.
,,We woonden in een prachtige stad aan de kust. We gingen elke dag naar de zee, lekker zwemmen. Dat mis ik heel erg. Ook mijn vrienden en familie die nog in Syrië wonen, mis ik.” Het prachtige leven dat Yasmin met haar familie had in Syrië, brokkelde steeds verder af door de oorlog. Hun stad werd gebombardeerd, ze hadden geen water en geen elektriciteit. ,,Het was te gevaarlijk om te blijven, we zijn halsoverkop vertrokken.” Letterlijk: ze hebben in tien minuten wat spullen bij elkaar gepakt en zijn gevlucht. ,,We hebben echt niets meer van vroeger, alleen herinneringen.”
Zes keer opnieuw
Eerst dachten ze dat de vlucht tijdelijk was, dat het geen oorlog was, maar een revolutie. Maar teruggaan naar Syrië bleek te gevaarlijk. Ze vluchtten van Libanon naar Egypte naar Turkije. ,,We konden nergens blijven omdat het te gevaarlijk was, we niet naar school konden of omdat mijn ouders er geen werk konden vinden.” Ook in Turkije bleek geen toekomst. Yasmins vader reisde door naar Nederland, een jaar later volgde de rest van het gezin. Ze zijn hun leven zes keer opnieuw gestart. ,,We zijn twee jaar op de vlucht geweest. Telkens als we op een nieuwe plek kwamen, deden we ons best om ons leven opnieuw op te bouwen. Dat was ontzettend moeilijk. En dan moet je nagaan dat mijn ouders genoeg geld hadden om een huis te huren. Mensen in vluchtelingenkampen hebben het nog moeilijker. Er is soms te weinig water en eten en in de winter is het koud.” Unicef, die kinderen en hun gezinnen in de kampen ondersteunt, ziet dat ook: door de coronacrisis heerst er nu nog meer armoede onder gevluchte families in en rond Syrië.
Terug naar huis
Inmiddels woont Yasmin met haar familie in Amstelveen. Ze zit in het eindexamenjaar van de havo en werkt hard aan haar toekomst. ,,Dat is het enige wat ik heb. Ik wil in mijn werk later heel graag iets betekenen voor anderen, bijvoorbeeld voor vluchtelingen. Iedereen heeft het recht om te leven. Het is zo moeilijk en verdrietig om alles wat je hebt achter te laten en te moeten vluchten. Zeker voor kinderen, die hebben geen keuze. Zelf heeft ze het gevoel dat haar leven weer redelijk normaal is. ,,Ik heb vrienden, ga naar school, ik heb eindelijk het gevoel dat ik gesetteld ben. In het begin was dat moeilijk, hoor, door de nieuwe taal en de nieuwe cultuur. Maar nu gaat het beter. Ik voel me thuis in Nederland: geaccepteerd en gerespecteerd.” Toch hoopt ze ooit terug te gaan naar Syrië. ,,Niet om te wonen, maar tijdelijk, op vakantie. Ik zou heel graag mijn familie en vrienden terugzien. En ons huis.”